Odpoczynek w ogrodzie

Autorem artykułu jest Li Li

Najlepszym relaksem w naszym zabieganym świecie, jest obcowanie z naturą. I to wcale nie oznacza jedynie spacerów po lesie. Szczególny problem z tym mają ludzie mieszkający w miastach, gdzie ze wszystkich stron przygniata beton i asfalt.

Dla tych osób, które przyzwyczaiły się do życia między płytami betonu, odpoczynkiem będzie chociażby kilkanaście minut spędzonych w miejskim parku. Dlatego tak ważne jest byśmy dbali szczególnie o te zielone wyspy, które uchowały się gdzieś na tle szarości. To od nas zależy jak będą one wyglądały – czy zamienią się w zanieczyszczone i jałowe, czy rozkwitną, by cieszyć oczy.

Bardzo ważne jest również odpowiednie projektowanie terenów zieleni tak, by harmonijnie ze sobą współgrały i cieszyły oczy w każdym sezonie w roku. Niebagatelne znaczenie ma tu sztuka ogrodnicza, która inspiruje zarządców parków i projektantów do profesjonalnego podjęcia tej kwestii. Kwiatowe rabaty, kwitnące krzewy i byliny wraz z nadejściem wiosny cieszą oczy, i wpływają na ogólny wygląd miasta. Kwietniki pełne barwnych kwiatów, odpowiednio dobranych kolorystycznie są uroczym akcentem, który poprawia humor i pozwala odetchnąć od przytłaczającej szarości.

Dziś sztuka ogrodnicza odżywa, a architektura krajobrazu jest bardzo obleganym i prestiżowym kierunkiem na studiach. Od wieków przywiązywano wielką wagę do ogrodnictwa. Słynne są ogrody francuskie, projektowane na styl barokowy. Równo przycięte żywopłoty, kręte ścieżki, dokładnie wyznaczone grządki i rabatki oraz bujne, ale uporządkowane krzewy – cieszyły oczy, lecz nie pozwalały naturze na swobodne życie. Przeciwieństwem tego rygorystycznego, choć pięknego stylu, były ogrody angielskie.

Nawiązywały do tradycji romantycznych – panował w nich swobodny nieład a sztuka polegała na odpowiednim doborze roślin. Dominowały więc wtedy róże, pnącza oraz stylizacje. Meble ogrodowe i inne elementy wystroju sztucznie postarzano, tak by wyglądały na ruiny pochodzące z czasów gotyckich czy antycznych. Dziś aranżacja ogrodów urasta również do rangi sztuki – tyle, że nowoczesnej, która wykorzystuje wszelkie zdobycze techniki i style projektowania – w zależności od gustu właściciela ogrodu.

---

Zakładanie ogrodow Warszawa

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Ogrodzenie ogrodzeniu nierówne - czyli panele kontra siatka

Autorem artykułu jest Dawid Cybulski

Siatka i panele to dwa rodzaje ogrodzeń, które możemy zamontować stosunkowo szybko i łatwo. Co więcej, są one tańsze niż ogrodzenia murowane czy kute.

Siatka i panele różnią się od siebie w zakresie sposobu montażu i wytrzymałości, no co ma wpływ technologia wykonania i rodzaj zastosowanego drutu – warto zatem przyjrzeć się im bliżej.

Ogrodzenia wykonane z paneli lub siatki są popularne i stanowią dobre rozwiązanie, zwłaszcza na działkach o dużej powierzchni i przy bocznych liniach posesji. Ogrodzenie powinno służyć przez długie lata i być łatwe w konserwacji. Właściwie dobrane, zabezpiecza posesję, harmonijnie współgra z architekturą działki, jest estetyczne i funkcjonalne. Przyjrzyjmy się zatem, jak pod tym względem prezentują się panele i siatka.

Siatka ogrodzeniowa

Najczęściej spotykanym rodzajem ogrodzenia siatkowego jest ogrodzenie plecione, wykonane z drutów, których ogniwa nie są ze sobą połączone na stałe. Siatka tego typu dostępna jest w rolkach, co niestety wpływa na jej jakość – zwinięta siatka może się odkształcać. Montaż plecionki jest czasochłonny i skomplikowany – należy ją rozwinąć i przycinać w miejscach łączenia. Wymagane jest również zastosowanie odkosów przy narożnych słupach, co stanowi dodatkowy koszt. Siatkę należy naciągnąć przy użyciu drutów naciągowych na górze i na dole ogrodzenia. Z tego względu, jej montażu nie da się wykonać samodzielnie. Dodatkowo, ze względu na swoją stosunkowo niewielką sztywność jest podatna na wgniecenia i odkształcenia. Jeśli dzieci urządziły sobie na działce pole do gry w piłkę nożną, a ogrodzenie służy im za bramkę, to siatka może szybko ulec wgnieceniu na skutek uderzeń piłką.

Innym sposobem zabezpieczenia terenu jest zakup siatki zgrzewanej. Jest ona zbudowana ze zgrzanych ze sobą na stałe drutów i posiada zazwyczaj oczka w kształcie kwadratów. Taka konstrukcja siatki zapewnia jej nieco większą sztywność w porównaniu z siatką plecioną i powoduje, że jest ona łatwiejsza w montażu. Nie wymaga naciągania, a do jej zamontowania wystarczy zwykle jedna osoba.

Ogrodzenia siatkowe: plecione i zgrzewane, występują najczęściej w dwóch rodzajach powłok – drut ocynkowany lub powłoka z PCV. Siatka wykonana z drutu ocynkowanego charakteryzuje się większą wytrzymałością. Jej mankamentem jest jednak to, że występuje tylko w kolorze srebrnym. Jeśli chcemy ubarwić nasze ogrodzenie, możemy zabrać się za malowanie lub wybrać siatkę powlekaną PCV. Wykonana jest ona z drutu pokrytego dodatkowo warstwą tworzywa, które może występować w różnych kolorach. Takie ogrodzenie posiada jednak mniejszą odporność na korozję – warstwa drutu jest cieńsza, a PCV ulega kruszeniu w wyniku działania czynników atmosferycznych. Ogrodzenia siatkowe zabezpieczone są tylko przez ocynk galwaniczny, który dodatkowo ulega zniszczeniu w wyniku zgrzewania. Powoduje to zwiększoną podatność na rdzę.

Panele ogrodzeniowe

Panele ogrodzeniowe to uniwersalne ogrodzenie, wykorzystywane do zabezpieczenia zarówno prywatnych posesji, jak i obiektów przemysłowych oraz publicznych. Panele zbudowane są zwykle z drutów stalowych o różnych średnicach (w zależności od wymaganej wytrzymałości), które zgrzewa się ze sobą. Dodatkową wytrzymałość w tego typu ogrodzeniu stanowią przegięcia poziome, których ilość jest uzależniona od wysokości panelu. Druty paneli są mniej elastyczne i zwykle grubsze w porównaniu z drutami wykorzystywanymi w ogrodzeniach siatkowych. Dzięki temu panele są dużo bardziej trwałe i zapewniają większe poczucie bezpieczeństwa.

Ogrodzenia panelowe kupuje się na sztuki, dopasowując ilość i rozmiary paneli do powierzchni i rodzaju terenu, który chcemy zabezpieczyć. Do paneli dobieramy słupki montażowe, które będą stanowić podstawę konstrukcji naszego ogrodzenia i obejmy montażowe, dzięki którym przymocujemy panele. – Panele to inny rodzaj ogrodzenia niż tradycyjne ogrodzenie kute. Pierwszą różnicę widać już w cenie, gdyż panele są rozwiązaniem tańszym – tłumaczy Marek Malec pracownik firmy produkującej systemy ogrodzeniowe – Ogrodzenie z paneli dobrze wpisuje się w krajobraz otoczenia, nie musi przy tym wyglądać jak ogrodzenie przemysłowe. Dzięki różnorodności kształtów i możliwości malowania paneli poprzez lakierowanie proszkowe w palecie barw RAL, nasze ogrodzenie może przybrać dowolny kolor – dodaje Malec.

Panele ogrodzeniowe, aby dobrze spełniały swą funkcję, powinny posiadać właściwe zabezpieczenia antykorozyjne. W przeciwnym razie, ogrodzenie zamiast prezentować się estetycznie, szybko zacznie szpecić otoczenie. Dobre panele przed korozją chronią 3 rodzaje powłok. Są to zabezpieczenia w postaci ocynku ogniowego lub powłoki wykonanej lakierem proszkowym w palecie RAL, gdzie podkład stanowi ocynk galwaniczny, sam w sobie spełniający funkcje ochronne. Trzecim rodzajem powłoki jest połączenie ocynku ogniowego z malowaniem na dowolną barwę z palety RAL. Zabezpieczenia te zapewniają długotrwałą ochronę przed niekorzystnym działaniem czynników atmosferycznych. Gwarancji na nasze panele udzielamy na okres do 7 lat – wyjaśnia Marek Malec.

Panele kontra siatka - podsumowanie

Największą uniwersalnością spośród opisanych powyżej rodzajów zabezpieczeń charakteryzują się panele ogrodzeniowe. Wizualnie prezentują się one dużo lepiej niż zwykła siatka pleciona, która jest najtańsza, ale i najmniej wytrzymała – można ją szybko przeciąć nożycami do cięcia drutu. Z kolei siatka zgrzewana może służyć zabezpieczeniu terenu i jednocześnie pełnić funkcje ozdobne, ale ustępuje panelom pod względem wytrzymałości. W tym aspekcie panele są bezkonkurencyjne, charakteryzuje je również duża sztywność, która przekłada się na odporność na wygięcia. Panele zapewniają najtrwalsze zabezpieczenie terenu i wysoką odporność na korozję. Ich przewagą jest też szybkość i prostota montażu oraz szeroka gama kolorystyczna. Paneli nie trzeba malować, żeby uzyskać trwały kolor ogrodzenia. Jeśli zależy nam na połączeniu estetyki z solidnością, dobrym wyborem wydają się właśnie panele ogrodzeniowe.

---

Marek Malec jest pracownikiem firmy Tabal - jednego z największych producentów ogrodzeń w Polsce.

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Azalia - ozdoba ogrodów

Autorem artykułu jest Michał Pieróg

Azalia indyjska, różanecznik albo rododendron – jaką nazwą by się nie posłużyć, wiadomo o jaką roślinę chodzi. Podbiła ona polskie ogrody i nie ma w tym nic dziwnego. Azalia to bardzo efektowna roślina, która szybko rośnie i wspaniale kwitnie.

Warto jednak zadbać o jej odpowiednią pielęgnację, by w pełni cieszyć się jej urokiem. Wbrew pozorom pielęgnacja różanecznika nie jest bardzo trudna i pracochłonna, trzeba tylko pamiętać o kilku zasadach.

W naturze azalia to zazwyczaj krzew lub niewielkie drzewko, które rośnie na górzystych terenach. Lubi dość wilgotne powietrze i półcień. Są uważane za długowieczne rośliny. W warunkach ogrodowych możemy spotkać całe spektrum rozmiarowe azalii począwszy od tych, które mieszczą się w doniczce aż po okazałe krzewy, które zdobią nasze ogrody. Różaneczniki występują w dużej palecie kolorystycznej: rozmaite odcienie różu, purpury czy fioletu albo bieli – miłośnicy tego gatunku mają spośród czego wybierać.

Jakie warunki powinniśmy zapewnić naszym azaliom, by dobrze czuły się w ogrodzie? Wbrew pozorom są to rośliny dość odporne na mrozy pod jednym warunkiem – muszą mieć możliwość czerpania wody. Zamarznięta gleba to uniemożliwia. By więc nasza azalia nie uschła w trakcie mroźnej zimy, to powinna zostać jesienią zasilona nawozem, który nasyci się wodą przed mrozami. Wtedy możemy liczyć na to, że nasz różanecznik przetrwa zimę w dobrej kondycji. Warto też zwrócić uwagę na to gdzie zasadzimy naszą azalię. Nie lubi ona być narażona na działanie silnych wiatrów. Wychodząc naprzeciw jej oczekiwaniom wybierzmy więc miejsca zasłonięte, w półcieniu lub średnio nasłonecznione.

Azalie mają szczegółowe wymagania związane z glebą, w której mają rosnąc. Powinny zostać zasadzone (razem z całą bryłą korzeniową) w ziemi próchnicznej i kwaśnej. Przygotowując grunt pod zasadzenie azalii warto wiec dodać trochę torfu, by „zakwasić” glebę. Przez cały rok powinny być też podlewane, ponieważ źle znoszą suszę. W utrzymaniu odpowiedniej wilgotności pomaga kora drzewna rozsypana wokół korzeni. Uwaga! Ostrożnie z nawożeniem. Zbyt duże dawki mogą zaszkodzić. Najlepsze będą tu nawozy o przedłużonym działaniu i o składzie odpowiadającym specyficznym upodobaniom różaneczników. Powinny być to kwaśne nawozy, bez dodatku wapnia.

---

Impala

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Pielęgnacja róż w ogrodzie

Autorem artykułu jest Michał Pieróg

Bardzo trudno wyobrazić sobie ogród bez krzewów różanych. Róże zachwycają wspaniałym zapachem, mnogością kolorów, rozmiarów i kształtów. Jeśli zależy nam na pięknym wyglądzie naszych róż, to powinniśmy o nie odpowiednio zadbać.

Wybierając róże do swojego ogrodu, kierujmy się indywidualnymi preferencjami poszczególnych gatunków. To, że praktycznie wszystkie ogrody mają minimum jeden krzaczek róży, nie oznacza, że wszędzie te rośliny czują się dobrze. Przed zakupem i zasadzeniem sprawdźmy jakie wymogi odnośnie gleby, podlewania i nasłonecznienia mają upatrzone przez nas gatunku i zastanówmy się czy będziemy w stanie je zaspokoić. Generalnie możemy stwierdzić, że różę lubią glebę piaszczysto-glinastą w górnej warstwie i gliniastą w dolnej. Róże nie rosną dobrze na glebach mokrych i ciężkich. Nie liczmy na to, ze nasza róża będzie dobrze rosnąć w cienistym miejscu – to roślina zdecydowanie ciepłolubna, potrzebująca słońca do wegetacji.

Jakie są podstawowe zasady pielęgnacji róż? Przede wszystkim róże trzeba przycinać. To jeden z podstawowych zabiegów pielęgnacyjnych (nie wspominamy o takich oczywistościach jak zasilanie nawozem czy podlewanie czy walka ze szkodnikami). Najlepszym narzędziem do przycinania krzaczków róż są sekatory. Właściwą porą na zabieg cięcia jest wiosna (wtedy usuwamy zmarznięte po zimie i martwe gałązki), a cięcia powinny być wykonywane ukośnie., pół centymetra powyżej pąka. Ważna jest też pogoda – przycinamy róże w słoneczny i bezpieczny wiosenny dzień. Przedstawiamy tu ogólne zasady przeprowadzania zabiegu cięcia, bo każdy gatunek ma swoje specyficzne wymagania, które znajdziemy w fachowej literaturze. Przycinanie gałązek to też możliwość ukształtowania naszego krzaczka. Na przykład róże pienne są przycinane w korony.

--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Uwodzicielskie zapachy kwiatów w naszym ogrodzie

Autorem artykułu jest Wanda Frasiak

Zapachy pachnących roślin unoszą się w naszych ogrodach od wiosny, lata, jesieni a nawet zimą. Pachnące rośliny pomogą urządzić w ogrodzie kąciki do wypoczynku i marzeń.

W zimie oczar i zimowa kalina kwitną i pachną, chociaż ich pędy są jeszcze bezlistne. Nawet już od listopada na zupełnie pozbawionych liści pędach kaliny bodnanteńskiej rozwijają się rurkowate białoróżowe kwiaty. Mają one słodki i orzechowy zapach, trochę podobny do marcepanu. Delikatnie pachną także kwiaty przebiśniegu. Aby to sprawdzić, należy jednak przykucnąć albo uklęknąć.

Letnie wieczory w ogrodzie uprzyjemniają nam zapachy kwiatów liliowca, wiesiołka, miesiącznicy i tytoniu ozdobnego. Cytrynowy zapach kwiatów wiesiołka pojawia się, gdy tylko zapadnie zmierzch. Delikatne żółte płatki kwiatowe rozchylają się w ciągu kilku minut. W późnych godzinach dnia pachną także kwiaty lilii białej, tytoniu ozdobnego i miesiącznicy, zaś o zmierzchu zaczyna intensywnie pachnieć niepozorna maciejka. Nad dywanikiem z tymianku cytrynowego lub rumianku rzymskiego unoszą się całe zapachy, uwolnione dopiero po przydeptaniu roślin. Jeżeli posadzimy pod oknem sypialni bylinowy powojnik prosty (Clematos recta), a w nocy jego aromat waniliowy kwiatów zawędruje do domu.

Dzieci ucieszy czekoladowy zapach onętka i waniliowy heliotropu. Delikatne kwiaty onętka ciemnokrwistego kuszą pełnym czekoladowym aromatem dopiero w godzinach popołudniowych ciepłego, letniego dnia. Słodki jabłkowy zapach mają okrągłe kwiaty mało znanej rośliny (Cephalophora aromatica).

Każdy krok wśród poduszek kwitnącego tymianku cytrynowego zapewnia zmysłowe wrażenia. Najpierw czujemy świeży aromat cytryny, a tuż za nim ziołowy zapach tymianku. Zapachy są najintensywniejsze po lekkim roztarciu kwiatów i liści.

---

http://www.pasjeogrodow.blogspot.com./

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Niezapominajki

Autorem artykułu jest ogrodnik

Niezapominajka, zwyczajowo zwana czasem niezabudką obejmuję swoją nazwą ok. 50 gatunków zarówno jednorocznych jak i dwuletnich i bylin. To przeurocza roślina nadająca otoczeniu sielankowy, nostalgiczny charakter.

Stała się również symbolem polskiej ekologii i od kilku lat 15-ego maja obchodzimy Dzień Polskiej Niezapominajki, który jest m.in. inspiracją do zrealizowania wielu świetnych pomysłów edukacyjnych w szkołach i przedszkolach. Dzieciaki chętnie uczą się zasad ochrony środowiska i miłości do przyrody w wesoły i interesujący sposób. Można mieć nadzieję, że z wielu z nich wyrośnie następne pokolenie miłośników przyrody.

Wracając do samej roślinki: ma od 15 do 40 cm wzrostu i sadzimy ją w odstępach co 15-20 cm w podłożu zasobnym i wilgotnym. Doskonale rośnie zarówno w słońcu jaki i w półcieniu. Świetnie nadaje się do obsiania trudnych do zagospodarowania miejsc pod koronami drzew, w których na ogół nic nie chce nam rosnąć ani ładnie kwitnąć.

W naszych ogrodach najczęściej spotykanymi gatunkami są niezapominajka leśna i błotna.

Niezapominajka błotna najlepiej czuje się na podmokłych brzegach stawów i strumieni oraz na terenach okresowo zalewanych. Potrzebuje ona naprawdę dużo wilgoci.

Jeśli więc nasz ogród nie spełnia powyższych warunków polecam niezapominajkę leśną, która ma nieco mniejsze wymagania i wystarczy jej półcień lub nawet stanowisko słoneczne o ile tylko będziemy pamiętać o jej podlewaniu. Jeżeli gleba jest zbyt lekka i nie utrzymuje wilgoci w wystarczającym stopniu, możemy dodać do niej kompostu.

Wysiewać niezapominajki możemy w czerwcu lub w lipcu do gruntu lub do doniczek. Sadzonki z doniczek wysadzamy do gruntu w październiku. Możemy też jesienią przygotować podłoże na rabacie (usunąć chwasty, wymieszać z kompostem) i wysadzić na wiosnę gotowe sadzonki prosto ze sklepu.

Niezapominajki można stosować jako kwiat cięty – należy ścinać pędy o nierozwiniętych pączkach.

Niezapominajki leśne po przekwitnięciu należy ściąć. Ścięte pędy można zostawić, żeby się wysiały.

---

wszystkooogrodkach

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Feng shui w ogrodzie

Autorem artykułu jest Wiecznie Bazgrająca

Kilka słów o tym czy rozmieszczenie konkretnych elementów składających sie na ogólnie pojmowaną powierzchnię zwaną ogrodem, ma wpływ na nasze życie. W jaki sposób kształtować przestrzeń ogrodu, by wpływała kojąco ...

Czy ogród może wpływać na nasze powodzenie w zyciu zawodowym i prywatnym?

Według starożytnej sztuki feng shiu, dzięki zastosowaniu odpowiedniej konfiguracji wielu czynników możemy spowodować powstanie pozytywnych energii, które będą miały pozytywny wpływ na nasze życie. Projektując ogród w oparciu o zasady feng shui musimy pamiętać, że główną zasadą tego ‘toku myślenia’ jest zachowanie równowagi pięciu żywiołów ( drzewa, ognia, ziemi, metalu i wody). Według zasad umieszczenie w ogrodzie wodnych zbiorników zapewni powodzenie w finansach, stworzenie tarasu/ patio w odpowiednim miejscu, pozwoli na budowanie dobrych relacji w związkach i przyjaźniach zaś odpowiednia aranżacja ścieżek i zieleni sprawi poprawę naszego samopoczucia.

Równowaga i harmonia między pierwiastkami żeńskimi jin i męskimi Jang

Przeciwności się przyciągają… Mimo, że często próbują zniszczyć siebie nawzajem to nie mogą bez siebie istnieć. Energią jin w ogrodzie są delikatne jak kobieta czynniki - spadające liście, spokojna woda i pastelowe barwy, zaś Jang to energia – rwący potok pnące się w górę rośliny.

Ścieżki przez zaczarowany ogród

Według zasad feng shui ścieżki powinny się wić. Proste linie nie są wskazane, falowanie ścieżek zapewnia bowiem rozkoszowanie się otoczeniem i relaksowanie się. Aby zachować równowagę powinno stosować się regularne elementy tworzące dróżkę (np. kostka brukowa), będące naturalnymi materiałami. Nieregularne kształty powodują powstanie uczucia chaosu, czego próbujemy uniknąć. Naturalne kolory dostępnych na rynku kostek brukowych sprawią, że soczysta zieleń otaczającej roślinności będzie bardziej wyeksponowana. Kolory takich nawierzchni nie powinny dominować w ogrodzie, ale podkreślać piękno ogrodu.

Magiczna moc wody

Woda od wieków stanowi źródło życia. Powoduje uczucie spokoju i siły. Element ten nie może dominować (spowodowałoby to zachwianie równowagi pięciu żywiołów). Warto zwrócić uwagę przy projektowaniu, ze najkorzystniejszą energię niesie ze sobą woda płynąca ze wschodu. Można pod tym kątem zaprojektować kształt i kierunek przepływu wody na ewentualnych skarpach.

Miejsca sprzyjające zawieraniu kontaktów

Idealnym według feng siu miejscem na zlokalizowanie miejsca na spotkania ze znajomymi (taras, patio, miejsce na grill) jest północno-zachodnia część działki. Dla pielęgnowania związków partnerskich warto zlokalizować miejsce relaksu w południowo zachodniej części działki. Wzmacniającym budowanie relacji między ludźmi czynnikiem może być stworzenie patia/tarasu na planie koła ( które wzmocni pierwiastek jin) lub kwadratu ( związanego z męskim pierwiastkiem Jang).

Suchy i słoneczny teren

Ubogie podłoże (często piaszczyste) o dużym nasłonecznieniu wspaniale sprawdzi się dla mało wymagających gatunków roślin. Na takiej glebie można sadzić :

Drzewa i krzewy

brzozę brodawkowatą, perukowiec podolski, pięciornik krzewiasty, rokitnik pospolity, sumak octowiec, śnieguliczkę białą i koralową oraz tamaryszek drobnokwiatowy

Iglaste gatunki roślin :

sosnę czarną, górską i pospolitą, świerk i jodłę kalifornijską.

Byliny:

Astry, jukkę lawendę, smagliczkę skalną.

---

http://bazgrajaca.blogspot.com/

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Róża w ogrodzie

Autorem artykułu jest Wanda Frasiak

Róża w naszej tradycji jest najczęściej wyrazem miłości, czasem szacunku i przyjaźni. Uchodzi za symbol piękna i doskonałości. Hodowlę odmian ogrodowych rozpoczęto już przed wiekami, w Chinach – ponad 500 lat p. n .e.

Róże wielokwiatowe i rabatowe przewyższają wszystkie inne krzewy bogactwem kolorów i form. Żadna inna roślina nie oddziałuje tak silnie na wyobraźnię jak róża. Prawie wszystkie nowe odmiany powtarzają kwitnienie, przez co utrzymują ładny wygląd przez całe lato. Róże dzieli się na odmiany długo kwitnące, odporne na deszcz, pachnące, do półcienia oraz do miejsc gorących i słonecznych.

W październiku zaczyna się okres jesiennego sadzenia róż. W większości róże łatwo przystosowują się do miejsca w którym rosną. Najlepiej jednak rozwijają się na stanowiskach słonecznych i przewiewnych, w glebie luźnej i żyznej. Należy unikać sadzenia róż przy rozgrzanej ścianie południowej domu, miejscu narażonym na przeciąg, w zupełnym cieniu, w podłożu piaszczystym i suchym, jak również w gliniastym i mokrym. Róże wielokwiatowe najlepiej wyglądają na oddzielnej grządce. Odmiany krzewiaste można sadzić pojedynczo lub w grupach, także z innymi roślinami. Róże rabatowe można zestawiać z bylinami. Różom pnącym potrzebne są konstrukcje podtrzymujące pędy. Róże znakomicie nadawają się na żywopłot wyznaczający granicę ogrodu.

Róże jako rośliny okrywowe potrafią szybko zająć całą powierzchnię ogrodu i zatrzymać w ten sposób rozmnażanie się chwastów. Wiele odmian róż okrywowych ma kształt niedużych krzaczków, dlatego tez określane są jako krzaczaste. Pędy róż okrywowych mogą się pokładać lub położyć. Kwitną najczęściej latem, ale jest wiele odmian powtarzających kwitnienie jesienią. Kwiaty mają płatki pojedyncze lub pełne. Nadawają się do obsadzenia otwartych terenów zielonych. Coroczna przycinka, która jest wskazana i konieczna dla innych gatunków róż, różom okrywowym nie jest potrzebna. Nie muszą być także usuwane zwiędłe kwiaty.

---

http://www.pasjeogrodow.blogspot.com/

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Ogrodowa uprawa roślin ozdobnych w styczniu i lutym

Autorem artykułu jest Wanda Frasiak

W styczniu i w lutym mało jest do zrobienia w ozdobnej części ogrodu. Więcej czasu w tym okresie poświęca się roślinom przechowywanym w pomieszczeniach.

W pierwszej połowie zimy zdarzają się okresy mroźne, ale bez śniegu. Takie okresy są szczególnie niebezpieczne dla wrażliwych roślin zimozielonych, jak wrzośce, berberysy oraz dla niektórych krzewów iglastych. W lutym trzeba sprawdzić stan ich okrycia i nieco zwiększyć warstwę słomy ochraniającą te rośliny przed przemarznięciem.

Przeglądamy rośliny mateczne, pelargonie. Przez okres zimy pelargonie powinny być przetrzymywane w pomieszczeniach widnych, o temperaturze 6-8 stopni C. Pelargonie nie zapadają w wyraźny stan spoczynku. Co jakiś czas sprawdzamy wilgotność ziemi, utrzymując ją na niskim poziomie. Należy także sprawdzać i usuwać części pędów z objawami chorobowymi.

Przeglądamy bulwy mieczyków, przetrzymywane w pomieszczeniu o temperaturze około 5 stopni C. Sprawdzamy czy pod suchymi, okrywającymi łuskami bulwa jest jędrna, czy nie występują na niej ciemne, wgłębione plamy i czy nie ma na nich śladów żerowania. W przypadku nieznacznego porażenia skutecznym sposobem ich zwalczania jest przesypywanie bulw naftaliną i szczelne opakowanie papierem na trzy tygodnie oraz przechowywanie w temperaturze 21-24 stopni C.

W lutym przenosimy do pomieszczeń o wyższej temperaturze skrzyneczki z cebulami roślin przygotowanych jesienią do pędzenia. Długość pędzenia okresu roślin cebulowatych zależy od gatunku i od odmiany i temperatury. Tulipany powinny zakwitnąć po 3-4 tygodniach, konwalie po 2 tygodniach, a krokusy po niecałych 2 tygodniach. Można wyhodować kwiaty na określony termin, co daje satysfakcję hodowcy i amatorowi.

W lutym rozpoczynamy siew roślin jednorocznych tzn. goździk, lobelia petunia, lwia paszcza oraz niektóre byliny.

Jeśli pogoda na to pozwala, w końcu lutego można rozpocząć cięcie krzewów ozdobnych, Wycinamy pędy starsze, które już kwitły w ubiegłych sezonach. Nie tniemy krzewów, które tworzą pąki kwiatowe już na jesieni np. forsycja, jaśminowiec – gatunki wcześnie kwitnące.

---

http://pasjeogrodow.blogspot.com/

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Sadzenie bylin rabatowych

Autorem artykułu jest Wanda Frasiak

Byliny na jednym miejscu rosną przez kilka lat, dlatego glebę pod nie trzeba starannie uprawić na głębokość 40 cm i dobrze nawozić. Najłatwiej rozmnożyć byliny przez podział kłączy, karp korzeniowych czy bulw.

Rośliny, które chcemy mnożyć przez podział, wykopujemy, otrząsamy z ziemi i rozrywamy małe kępki. Każda kępka powinna mieć co najmniej jeden wykształtowany pączek. Jeśli dzielone rośliny mają silnie splątane korzenie, można przecinać je ostrym nożem. Rany powstałe przy rozrywaniu wygładzamy ostrym nożem i lekko przesuszamy. Z jednej 3-4 letniej rośliny można otrzymać przez dzielenie 5 do 10 sztuk młodych roślin.

Najlepiej przesadzać byliny w okresie przesadzania tzn. w kwietniu (wszystkie kwitnące latem i jesienią) oraz sierpniu i wrześniu (wszystkie kwitnące wiosną). Byliny sadzimy w wykopanym dołku, umieszczamy w nim roślinkę i obsypujemy ziemię. Po posadzeniu ziemię wokół roślinki ugniatamy i podlewamy. Głębokość sadzenia bylin powinna być taka, aby szyjka korzenna znajdowała się 2-3 cm pod powierzchnią ziemi. Byliny rozrastają się szybko i szeroko.

Rośliny cebulowate rozmnażamy z cebulek przybyszowych wyrastających przy starych cebulach. Po wykopaniu cebul wybieramy małe cebulki i wsadzamy je w ziemię, najlepiej we wrześniu.

Można też rozmnażać byliny przez sadzonkowanie. Z jednej rośliny otrzymamy znacznie większą ilość egzemplarzy niż przy dzieleniu. Rośliny uzyskane z sadzonek zakwitną później. Sadzonki robimy z pędów, które ucinamy tuż pod liśćmi. Każda sadzonka powinna mieć 3 liście. Do skrzynek, w których umieścimy sadzonki wsypujemy warstwę ziemi inspektowej lub liściowej z piaskiem, na wierzch dajemy 2 cm warstwę czystego piasku podlewając wodą przez drobne sitko. Sadzonki wtykamy w piasek pionowo na głębokość 1 cm, skrzynki z sadzonkami przykrywamy szybą, na którą nakładamy papier w czasie silnego nasłonecznienia. Zraszamy sadzonki drobnym rozpylaczem 4 razy dziennie. Po kilku dniach zdejmujemy szybę, a gdy sadzonki się ukorzenią przesadzamy je na rozsadnik. Jesienią wsadzamy rośliny na miejsce stałe. Sadzonki przygotowujemy przed kwitnieniem roślin w maju albo w sierpniu.

---

http://www.pasjeogrodow.blogspot.com/

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Zbawienne działanie prac ogrodniczych

Autorem artykułu jest Tomasz Merda

O tуm, że Nasze żуcie рrzуsрiesza coraz bardziej, nie trzeba nikogo рrzekonуwać. Wszechstronność, dуsрozуcуjność, elastуczność i wielozadaniowość stałу się Naszą dewizą, a mу z roku na rok staramу się zrobić coraz więcej w tуm samуm czasie.

Nic zatem dziwnego, że coraz częściej zaczуnają Nam doskwierać рroblemу ze zdrowiem, jesteśmу znerwicowani, zniechęceni, рogrążamу się w deрresji, coraz więcej ludzi na także sуndrom wурalenia zawodowego. Dlatego też istotne jest, bу odnaleźć w żуciu równowagę i stresу dnia codziennego rozładowуwać w najleрszу dla nas sрosób.

Jednуm z takich рomуsłów na ukojenie i wуciszenie (рołączonуch рrzу okazji z niemałуm wуsiłkiem fizуcznуm) jest ogrodnictwo. Stoрniowo рrzуbуwa ludzi, którуch marzeniem jest рosiadanie własnego ogrodu, obserwowanie efektów рracу własnуch rąk, czу błogi, zasłużonу relaks w momencie zmęczenia fizуcznego czу рsуchicznego.

Rosnąca рoрularność hobbу, a nawet stуlu żуcia, jakim jest ogrodnictwo, рrzekłada się na wzrost zainteresowania kwiatami, metodami ich uрrawу i рielęgnacji w donicach i ziemi, to zaś stanowi bodziec do zdobуwania wiedzу na ten temat z różnуch źródeł. Jednуm z takich miejsc, stanowiącуch koрalnie wiedzу na temat uрrawу roślin jest рortal ogrodniczу, skuрiającу rzeszę рasjonatów, рomagającуch go wsрółtworzуć, dzielącуch się wiedzą czу też chwalącуch się swoimi ogrodniczуmi osiągnięciami. Tu też możemу zaрoznać się ze sрosobami radzenia sobie ze stresem, chociażbу рoрrzez zdobуcie informacji jak czerрać siłę z drzew, jakie drzewo рomaga na konkretne dolegliwości czу które roślinу mają lecznicze właściwości.

Już sama рraca w ogrodzie na рowietrzu wsрomaga nasz organizm, dotleniając komórki i wsрomagając odрorność, ale ogrodnictwo należу рotraktować holistуcznie – рomaga nam ono nie tуlko wzmocnić ciało, ale i karmi serce oraz duszę.

--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Sadzenie drzew i krzewów w ogrodzie

Autorem artykułu jest Wanda Frasiak

Przeważnie w naszych ogrodach sadzi się niewiele drzew ze względu na małą powierzchnię ogrodu. Nieco więcej sadzimy krzewów. Staramy stworzyć im dobre warunki od początku sadzenia, zbliżone do optymalnych.

Przywiezione drzewka i krzewy należy niezwłocznie zadołować w wilgotnej ziemi, aby nie wysychały im korzenie. Jeżeli transport trwał zbyt długo, szczególnie w upalne dni, wkładamy drzewka i krzewy do wody z koronami, ponieważ nie tylko korzenie, ale i części nadziemne mogły stracić dużo wody. Wykopujemy dół pod każde drzewko głębokości od 60 do 100 centymetrów. Sprawdzamy, czy korzenie nie zostały uszkodzone. Jeśli są złamane, lub naderwane, należy je obciąć powyżej tego miejsca. Na dnie dołu usypujemy kopczyk z ziemi próchniczej, wzbogaconej obornikiem lub kompostem, na którym równomiernie rozkładamy korzenie tak, aby się nie podwijały. Podczas zakopywania drzewek, należy je delikatnie potrząsać. Dzięki temu cząsteczki ziemi wypełniają wszystkie wolne przestrzenie między korzeniami. Ziemię wokół sadzonego drzewka udeptujemy. Po posadzeniu podlewamy drzewko, co spowoduje zamulenie korzeni.

Przy sadzeniu krzewów obowiązują te same zasady jak powyżej. Głębokość sadzenia jest uzależniona od krzewu.

Najlepiej sadzić drzewa i krzewy jesienią, z wyjątkiem niektórych gatunków liściastych, oraz iglastych. Krzewy iglaste i liściaste zimozielone, sadzimy w drugiej połowie sierpnia i pierwszej połowie września. Mogą też być wiosenne nasadzenia, ale bardzo wcześnie, od chwili rozmarznięcia ziemi do wznowienia wegetacji.

Drzewa duże i wolno stojące muszą mieć dużo przestrzeni. Czasem jedno drzewo na trawniku wygląda tak pięknie, że żadne sąsiedztwo nie jest potrzebne.

---

http://www.pasjeogrodow.blogspot.com/

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Zwalczanie chwastów w roślinach ozdobnych cz.II

Autorem artykułu jest Sebastian Krajewski

W drugiej części artykułu podaję znane i najbardziej skuteczne metody walki z chwastami występującymi w uprawie roślin ozdobnych w ogrodach i terenach zieleni.

Walkę z chwastami należy rozpocząć jak najwcześniej, nie dopuszczając do swobodnego ich rozprzestrzeniania. Absolutnym priorytetem w czasie pielęgnacji ogrodu jest zniszczenie chwastów zanim zakwitną i wydadzą nasiona.

Podstawowych metod zwalczania chwastów jest kilka. Do tego dochodzi profilaktyka, która w znacznym stopniu może ograniczyć występowanie chwastów. Wybór konkretnej metody zwalczania chwastów jest uwarunkowany wieloma czynnikami, które powinniśmy rozważyć przed podjęciem decyzji.

1/ Kryterium finansowe, czy w naszej ocenie zabieg jest uzasadniony ekonomicznie, czy będziemy wykonywać go własnymi środkami, czy wynajmiemy firmę świadczącą usługi ogrodnicze

2/ Kryterium botaniczne, jakie gatunki chwastów chcemy zwalczyć i wśród jakich roślin ozdobnych one występują

3/ Kryterium ekologiczne, czy wykonanie zabiegu nie będzie przyczyną zatruć ludzi, pszczół i innych zwierząt

4/ Kryterium czasowe, jak szybko chcemy osiągnąć pożądany efekt

5/ Kryterium pracochłonności, czy mamy dostateczne siły aby wykonać odpowiedni zabieg w odpowiednim czasie i inne.

Metody mechaniczne.

Polegają na użyciu wszelkich narzędzi wzruszających glebę w celu podcięcia chwastów a następnie w miarę możliwości ich usunięciu z uprawy.

1/ Chwasty roczne w fazie siewki wystarczy podciąć za pomocą gracy, motyki, opielacza itp. Chwasty starsze należy usunąć, gdyż nawet po wyrwaniu mogą jeszcze zdążyć wysiać dojrzałe nasiona.

2/ Chwasty trwałe należy wykopywać, starając się wydobyć możliwie duże fragmenty systemu korzeniowego. Używamy do tego np. wideł amerykańskich lub specjalnych narzędzi do usuwania chwastów trwałych np. z trawników.

Metody chemiczne.

Przy użyciu środków chemicznych zwanych herbicydami. Herbicydy dzielimy na doglebowe przedsiewne i pogłówne. Można też podzielić ja na selektywne, tj. zwalczające określone grupy roślin bez niszczenia rośliny uprawnej i totalne, zwalczające wszystkie rośliny. Herbicydy totalne mają zastosowanie przed założeniem uprawy lub trawnika.

Stosując herbicydy musimy zwrócić uwagę, aby:

1/ dobrać odpowiedni środek do gatunku zwalczanych chwastów i rodzaju uprawy

2/ temperatura powietrza w czasie oprysku powinna przekraczać 10 stopni Celsjusza

3/ pogoda powinna być bezwietrzna

4/ odpowiednio dobrać stężenie cieczy

Herbicydy stosujemy zwykle w formie oprysku lub przez tak zwane mazakowanie pojedynczych egzemplarzy chwastów

Odpowiedni dobór preparatu należ oprzeć na aktualnym Programie Ochrony Roślin Ozdobnych.

Ściółkowanie.

Polega na wykładaniu w uprawach roślin ozdobnych odpowiednich materiałów, które tłumią wzrost chwastów ale nie przeszkadzają w wegetacji innych roślin. Stosujemy ściółki organiczne, nieorganiczne oraz szczególnie skuteczne, połączenie obu rodzajów.

Ściółki organiczne to przede wszystkim przekompostowana kora drzew iglastych, zrębki drewniane (czasem barwione), trociny, słoma, skoszona trawa itp.

Do ściółkowania materiałem nieorganicznym najbardziej nadają się włókniny i żwir.

Zwłaszcza włókniny stały się prawdziwym hitem ostatnich lat w uprawie roślin ozdobnych. Wynika to z kilku powodów. Są one przepuszczalne dla wody opadowej i pary wodnej, całkowicie uniemożliwiają wzrost chwastów, właściwie dobrane są okryciem trwałym, łatwym do zamaskowania pod warstwą kory czy żwiru i biorąc pod uwagę wymienione korzyści to stosunkowo tanim. Przy zakupie włókniny musimy zwrócić uwagę na jej gramaturę, wybierając tę do ściółkowania przeciw chwastom a nie np. do okrywania roślin na zimę.

Rośliny okrywowe.

Są to mniej lub bardziej dekoracyjne rośliny o rozłożystym i mocno ulistnionym pokroju, których gęstwina jest dostatecznie zwarta, aby zahamować wzrost chwastów.

Gatunków roślin okrywowych jest stosunkowo dużo. Pozwala to dobrać odpowiedni gatunek do prawie każdego stanowiska. Do najbardziej popularnych roślin okrywowych należą: barwinek większy, bergenia sercolistna, irga Dammera, runianka japońska, bodziszki, bluszcz pospolity, jałowiec pospolity w odmianach i wiele innych.

Metody alternatywne.

To przede wszystkim metody termiczne, gdzie chwasty niszczy się za pomocą płomienia lub pary wodnej. Praktyczne zastosowanie w Polsce, w terenach zieleni jest mi nieznane.

Profilaktyka.

Jest to szereg czynności i zabiegów, które możemy wykonać aby nie dopuścić do pojawienia się nadmiaru chwastów w naszych uprawach. Mam na myśli między innymi zwalczanie chwastów na ugorach i terenach sąsiadujących z naszymi uprawami, stosowanie czystego materiału siewnego, wolnych od nasion chwastów podłoży organicznych, terminowe wykonywanie nawożenia, nawadniania i oprysków roślin ozdobnych w celu poprawy ich kondycji i zwiększenia konkurencyjności w stosunku do chwastów. Na trawnikach należy także pilnować właściwej wysokości i częstotliwości koszenia oraz uregulować stosunki powietrzo-wodne poprzez wertykulację, aerację i piaskowanie.

Ogólnych informacji na temat chwatów i ich szkodliwości szukaj w części pierwszej artykułu.

---

Sebastian Krajewski, ogrodnik z wykształcenia, zawodu i zamiłowania www.ogrodniksebastian.pl

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Zwalczanie chwastów w roślinach ozdobnych cz.I

Autorem artykułu jest Sebastian Krajewski

W pierwszej części artykułu podałem ogólną charakterystykę roślin uważanych za chwasty i wynikające z tego konsekwencja dla ogrodników i miłośników ogrodów.

Chwastami oraz tzw. roślinami zachwaszczającymi nazywamy wszystkie rośliny występujące na terenie uprawy ale nie będące przedmiotem tej uprawy. Są to zarówno rośliny dzikie, zdziczałe formy roślin uprawnych jak i obce rośliny uprawne.

Aby skutecznie walczyć z zachwaszczeniem, musimy zrozumieć różnicę między chwastami krótkotrwałym tzw. rocznymi i chwastami trwałymi. Te pierwsze to rośliny jedno lub dwuletnie, które po wydaniu nasion obumierają i giną. Chwasty trwałe to rośliny wieloletnie. Rozmnażają się zarówno generatywnie jak i wegetatywnie. Bardzo dobrze regenerują się z części podziemnych.

Przykładowe gatunki chwastów krótkotrwałych, które możemy spotkać w terenach zieleni: komosa biała, tasznik pospolity, żółtlica drobnokwiatowa, gwiazdnica pospolita, chwastnica jednostronna, rdest ptasi, przymiotno kanadyjskie itd. Chwasty trwałe to np.: mniszek pospolity, babka lancetowata i zwyczajna, skrzypy, koniczyna biała (trawniki), szczaw polny, mlecz polny, stokrotka pospolita (trawniki), mchy (trawniki), powój polny, pokrzywa zwyczajna, perz właściwy.

Chwasty w uprawach są roślinami niepożądanymi a czasami wręcz szkodliwymi. Może łatwiej będzie nam w czasie pielęgnacji ogrodu pamiętać o starannym zwalczaniu chwastów, jeśli uświadomimy sobie, iż:

1/ Konkurują one z roślinami uprawnymi o składniki pokarmowe, wodę i światło

2/ Niektóre chwasty są roślinami żywicielskimi grzybów chorobotwórczych i szkodników roślin ozdobnych

3/ Zdarzają się gatunki trujące dla ludzi i zwierząt

4/ Może zachodzić zjawisko alleopatii, polegające na tym, iż substancje biologicznie czynne wytworzone przez korzenie pewnych gatunków roślin, działają niekorzystnie na inne gatunki

5/ Występowanie chwastów rujnuje estetyczny wygląd nasadzeń, sprawia, iż wyglądają one na zaniedbane

Chwasty często łatwo zdobywają przewagę nad roślinami ozdobnymi, co wynika z wielu czynników.

1/ Produkują ogromne ilości nasion

2/ Nasiona te mogą zachować zdolność kiełkowania nawet przez kilkadziesiąt lat i są źródłem zachwaszczenia przez wiele sezonów

3/ Pierwsze chwasty, o najniższych wymaganiach temperaturowych, pojawiają się, gdy temperatura wzrośnie zaledwie kilka stopni powyżej zera

4/ Chwasty mają wyższą niż rośliny ozdobne siłę ssącą korzeni, co sprawia, iż wygrywają w konkurencji o wodę

5/ Wiele gatunków chwastów ma formy jare i ozime, wschodzące i kwitnące w różnych okresach roku

6/ Niektóre chwasty wieloletnie potrafią odrastać z bardzo małych fragmentów korzeni i pędów pozostałych w glebie po odchwaszczaniu mechanicznym

7/ Chwasty posiadają ogromną łatwość rozprzestrzeniania się z wiatrem, wodą, obornikiem, kompostem, materiałem siewnym itp.

Metody walki z chwastami znajdziesz w drugiej części artykułu.

---

Sebastian Krajewski, ogrodnik z wykształcenia, zawodu i zamiłowania www.ogrodniksebastian.pl

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Pomocnicy ogrodowi na start

Autorem artykułu jest mat sat

Piękny i zawsze zadbany ogród, to marzenie każdego, kto, posiada takie właśnie „zielone dobro”. Jak wiadomo, ogród sam o siebie nie zadba. Zadaniem jego posiadacza, jest mu w tym nieco pomóc. Najskuteczniej zrobić to wyposażając się w odpowiedni sprzęt.

Najlepiej elektryczny, czyli taki, który większość czynności zrobi przy niewielkim użyciu siły i ingerencji człowieka. Podpowiadamy, jakie narzędzia i pojazdy powinien mieć na swój użytek każdy prawdziwy i odpowiedzialny właściciel ogrodu.

Najważniejszą czynnością, jaką powinno wykonywać się w celu zatroszczenia o wygląd swojego ogrodu to jego sprzątanie. I nie chodzi tu tylko o wyrwanie szpecących ogród chwastów. Utrzymując czystość w ogrodzie, należy również zadbać o usuwanie zalegających, opadłych liści a także nadawać, co jakiś czas właściwą długość trawie. Poza tym, trzeba również zatroszczyć się o właściwe podlewanie roślin. Jeśli będziemy pamiętać o tych czynnościach, to z pewnością nasz ogród, stanie się nie tylko naszą radością, ale i powodem do dumy.

Najbardziej sprawdzonym sposobem, dzięki któremu możemy szybko i bez względu na pogodę, zadbać o stan naszego ogrodu, to wprowadzenie do niego nieco unowocześnień. Chodzi tu głównie o elektryczne odpowiedniki takich urządzeń jak: kosiarki spalinowe, opryskiwacze, spalinowe nożyce, odkurzacze i dmuchawy ogrodowe czy wielofunkcyjne traktorki.

Wymienione tu urządzenia czy pojazdy, należą do najważniejszych ogrodowych elektrycznych pomocników. Elektryczne narzędzia ogrodowe takie jak chociażby odkurzacz czy nożyce, są lekkie i łatwe w obsłudze. Wyposażono je również, w specjalny system antywibracyjny. Takie cechy urządzeń ogrodowych, sprawiają, że wszelkie prace wykonywane przez nas w celu zadbania o wygląd ogrodu, stają się prawdziwą przyjemnością.

Podobnie jest w przypadku elektrycznej kosiarki. Ona również, jest bardzo lekka i dość cicha. Poza tym tego typu urządzenia jak elektryczne kosiarki są również dość zwrotne, co ułatwia znacznie posługiwanie się nimi. Jeśli nasz ogród jest większych rozmiarów, wówczas lepszym rozwiązaniem będą tu ogrodowe traktorki. Pojazdy te są również lekkie i zwrotne. Traktorki ogrodowe pozwalają, na jednoczesne koszenie, zbieranie skoszonej trawy oraz oczyszczanie alejek między trawiastymi obszarami.

--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Zwalczanie chwastów w ogrodzie

Autorem artykułu jest Wanda Frasiak

O konieczności zwalczania chwastów w ogrodzie, nikogo nie trzeba przekonywać. Jest to trudna i żmudna praca, ale efekty są zaskakująco dobre, zwłaszcza latem, kiedy ogród przepełniają piękne kwiaty, różnorodne krzewy i drzewa.

Wszyscy posiadacze ogrodów doskonale wiedzą, ile czasu pochłaniają prace pielęgnacyjne. Zaczynamy więc od profilaktyki.
W terenie sąsiadującym bezpośrednio z ogrodem, przy drodze, należy skosić chwasty jeszcze przed ich kwitnieniem. Chwasty nie będą miały możliwości wydać nasion, które przedostały by się do naszego ogrodu. Obornik i komposty, zawierają dużą ilość nasion chwastów, dlatego powinny być dostatecznie rozłożone lub poddane gorącej fermentacji, nawet do 60 stopni C, aby nasiona chwastów straciły zdolności kiełkowania. Obornik powinien być dobrze przerobiony, przefermentowany, nigdy nie świeży, ponieważ mogą się tam znajdować większe zapasy nasion chwastów.
Istotne znaczenie w zwalczaniu chwastów ma nawożenie. Rośliny nawożone, które są zaopatrzone w składniki pokarmowe, szybko rosną i tworzą zwarty szereg zagłuszający chwasty. Pielęgnacja powinna się ograniczać do warstwy ziemi powierzchniowej. Chwasty niszczymy motyczką lub pazurkami.
Najwięcej troski poświęcamy świeżym zasiewom, uwalniając roślinki od zagłuszających ich chwastów. Wyrywamy chwasty ręcznie i odnosimy na stos kompostowy, nigdy nie poza granice ogrodu, gdyż pobrały one z gleby znaczne ilości składników pokarmowych, które powinny trafić z powrotem do ziemi w postaci kompostu. Jeżeli chwasty wytworzą duże, silne korzenie, podczas ich usuwania możemy poodrywać korzenie naszych roślinek lub nawet wyrwać razem z chwastami. Perz usuwamy na bieżąco, nie pozostawiając w ziemi nawet najdrobniejszego fragmentu złogu, ponieważ szybko z niego wyrosną nowe pędy i błyskawicznie się rozprzestrzenią. Pomocne widły lub łopata, którymi delikatnie podważamy ziemię o głębokości 12-15 centymetrów, natomiast ręką wyciągamy rozłogi, które już nie stanowią większego oporu.
Kiedy jest już ciepło, pojawia się tak zwane wtórne zachwaszczanie. Chwasty wyrastają ponad rośliny, silnie się rozgałęziają, kwitną i szybko osiągają dojrzałości nasion, korzystając z dostępu światła. Usuwamy je, zanim zdążą osypać nasiona, w przeciwnym przypadku będą przyczyną zachwaszczenia na następne lata. Wystarczą dwie, trzy rośliny w pełni dojrzałe, a zapas nasion w ziemi zdolnych do kiełkowania powiększy o kilkaset tysięcy.

---

http://www.pasjeogrodow.blogspot.com/

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Żywe ściółki

Autorem artykułu jest robert potoczny

Uprawa warzyw z zastosowaniem żywych ściółek jest jednym z elementów produkcji ekologicznej. Są to rośliny okrywowe towarzyszące roślinie warzywnej przez cały okres wegetacji.

Powodzenie tego sposobu uprawy zależy w dużej mierze od właściwego doboru gatunków, ale czasem bywa zawodne. Chodzi o to, by konkurencja między ściółką a rośliną uprawną była jak najmniejsza. Nasiona roślin przeznaczonych na żywe ściółki siejemy w międzyrzędzia roślin uprawnych pasowo, pozostawiając pod samymi warzywami 20-30 cm pas wolny od roślinności. Po zbiorze warzyw ściółki przekopujemy jak nawozy zielone. W przypadku, gdy nie są jeszcze dostatecznie wyrośnięte, czekamy do jesieni, aż podrosną. Ściółki w warzywach wieloletnich powinny być zimotrwałe. Po sezonie wegetacyjnym pozostawiamy je między rzędami roślin na cały okres trwania uprawy, należy jednak pamiętać o regularnym ich koszeniu.

Polecane gatunki do ściółkowania. Idealna żywa ściółka powinna charakteryzować się zdolnością do wiązania i recylkulacji azotu z głębszych warstw gleby. Powinna też szybko wschodzić i wytwarzać dużą masę zieloną, ściśle okrywającą glebę. Masa nadziemna ściółki będzie efektywnie chronić glebę oraz zagłuszać chwasty, a następnie stanie się źródłem składników pokarmowych dla następujących w zmianowaniu gatunków. Polecane do tego sposobu uprawy są rośliny bobowatych i traw. Rośliny bobowate korzeniące się głęboko, spulchniają dolne warstwy gleby. Współdziałają z bakteriami brodawkowatymi i wiążąc azot atmosferyczny wzbogacają glebę. To rośliny pionierskie, o małych wymaganiach glebowych, dlatego posiane na wyjałowionej glebie ożywią ją, czyniąc zdolną do upraw. Trawy natomiast, to rośliny o niewielkich wymaganiach glebowych i klimatycznych. Posiadają zdolność do łatwego przyswajania składników pokarmowych, tworzą gęstą masę zieloną, dającą doskonałą barierę dla gleby przed ulewnymi deszczami czy wiatrami oraz świetnie ograniczają zachwaszczanie.

Warzywa do upraw ściółkowanych. Najlepiej na taki sposób uprawy zareagują warzywa wieloletnie, np. szparagi, czy rabarbar. Żywe ściółki można też stosować w gatunkach uprawianych z rozsady, jak: pomidor, papryka, brokuł, czy por. Pozostałe gatunki warzyw mogą negatywnie zareagować na uprawę w żywej ściółce, wydając niższy plon.

Ograniczanie konkurencyjności. Istotnym czynnikiem, o którym nie należy zapominać, jest ograniczanie rozwoju ściółki. Są różne sposoby. Ważny jest termin wysiewu ściółki. Warzywa w początkowym okresie wzrostu są bardzo wrażliwe na obecność innych roślin, źle znosząc ich konkurencję, dlatego nasiona roślin ściółkujących wysiewa się o kilka tygodni później w stosunku do terminu sadzenia rozsady warzyw. W ten sposób zapewnimy sobie wiele korzyści, wynikających ze ściółkowania bez obawy o obniżkę plonu. Wstrzymajmy się z wysiewem roślin na żywe ściółki do czasu ukorzenienia się rozsady, czyli o 6-8 tygodni. Możemy też ograniczyć konkurencyjność wsiewek przez pasowe wzruszenie gleby w najbliższym sąsiedztwie warzyw, co zmniejsza zużycie wody, ograniczając tym samym konkurencyjność obu gatunków. Jest to wprawdzie bardziej pracochłonne, ale pozwala na wcześniejszy wysiew ściółek. Ściółkę należy regularnie kosić, a pokos pozostawiać na stanowisku, by wzbogacił glebę w substancję organiczną.

Właściwie zastosowane i terminowo wysiane żywe ściółki, odpowiednio pielęgnowane przyniosą naszemu ogrodowi wiele korzyści nie tylko w roku ich uprawy, ale i w latach następnych.

---

nico26-krzewy.blogspot.com

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl